«تعریف استیبل کوین چیست؟ ارز پایدار و با ثبات چیست، و استیبل کوین چه تفاوتی با یک ارز دیجیتال و رمزارز عادی دارد؟»
این نوع ارزهای دیجیتال به پول‌های فیات مانند دلار آمریکا، سایر ارزهای رمزنگاری‌شده، فلزات گران‌بها یا ترکیبی از هر سه وابسته هستند. دلیل این وابستگی تلاش برای ثابت نگه داشتن قیمت آنها است. هر واحد از یک استیبل کوین بدون توجه به شرایط کلی بازار، همیشه قیمت ثابتی دارد، به همین دلیل آنها را با عنوان ارز دیجیتال «پایدار» و «باثبات» نیز می‌شناسند. مهم‌ترین ارزهای باثبات نظیر «تتر» (USDT)، «یو اس دی سی» (USDC) و «بایننس یو اس دی» (BUSD) دارای پشتوانه‌ی دلار آمریکا هستند، و قیمت هر واحد آنها همیشه یک دلار آمریکا است.
با وجود تنوع دارایی‌های قابل پشتوانه‌سازی برای استیبل کوین ها، تا امروز محبوب‌ترین گزینه، ارزهای فیات به‌خصوص دلار ایالات متحده آمریکا بوده‌اند. همان‌طور که گفتیم، یک ارز دیجیتال با ثبات و پایدار صرف نظر از این که بازار کریپتوکارنسی دارای چه وضعیتی است، همیشه ارزش یک‌سانی دارد؛ حتی اگر قیمت بیت کوین، اتریوم و دیگر رمز ارزهای برتر بازار به صد دلار کاهش یا به صد هزار دلار افزایش پیدا کند، یک واحد تتر یا دیگر استیبل کوین های مطرح باز هم یک دلار ارزش خواهند داشت.
استیبل کوین ها برای مقابله با نوسان ذاتی در قیمت ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده طراحی شده‌اند. رمز ارزهای پایدار و با ثبات معمولا وثیقه می‌شوند، به طوری که مجموع تعداد واحدهای در گردش داخل شبکه‌ی آنها توسط دارایی‌های ذخیره‌شده‌ای پشتیبانی می‌شوند. به عنوان مثال، شرکت Tether Limited توسعه‌دهنده‌ی معروف‌ترین و پراستفاده‌ترین استیبل کوین بازار، مدعی است به ازای عرضه‌ی یک واحد USDT در شبکه‌ی بلاک چین، یک دلار در یک حساب بانکی به عنوان وثیقه قفل می‌کند. به طور خلاصه، اگر ۵۰۰.۰۰۰ کوین در شبکه‌ی بلاک چین وجود داشته باشد، حداقل ۵۰۰.۰۰۰ دلار هم باید در بانک به عنوان پشتوانه ذخیره شود.
با توجه به نوسانات ناگهانی بیت کوین و سایر آلت کوین‌ها، مدافعان رمز ارزهای پایدار معتقدند که وجود آنها ریسک نرخ تبدیل و ضرر را محدود می‌کند. هم‌چنین این ویژگی‌ها باعث می‌شود کارآیی ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده برای خرید کالا و خدمات بیش‌تر شود. به عنوان نمونه، امروزه افراد زیادی با وجود عدم علاقه به سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال از استیبل کوین ها برای امور مختلف نظیر آن‌جام حواله‌های بین‌المللی استفاده می‌کنند.
از شناخته‌شده‌ترین ارزهای دیجیتال با ثبات و پایدار باید به «تتر» (USDT) ، «ترو یو اس دی» (TUSD)، «یو اس دی سی» (USDC) و «بایننس یو اس دی» (BUSD) اشاره کرد. تقاضا برای این ارزها مدام در حال افزایش است. بد نیست بدانید «تتر» به عنوان معروف‌ترین استیبل کوین پراستفاده‌ترین ارز دیجیتال دنیا است. حجم معاملات روزانه‌ی آن همیشه دو برابر بیش‌تر از بیت کوین و اتریوم است!
استیبل کوین خانه امن سرمایه‌گذاران بازار ارز دیجیتال است
این ثبات قیمت باعث شده امروز استیبل کوین های معروف را از نظر میزان شناوری (قدرت نقدشوندگی) تقریباً هم‌سطح با پول نقد (شناورترین دارایی) قلمداد کنیم. با در نظر گرفتن این سطح نقدشوندگی، رشد آنها به پیشرفت کلی رمز ارزها کمک زیادی می‌کند.
به عنوان واسطی در مبادله، رمز ارزها ابزاری بی‌نظیر هستند و می‌خواهند به کمک تکنولوژی سیستم مالی را در سراسر دنیا متحول کنند. با این حال نوسانات گه‌گاه شدید ارزش آنها باعث شده افراد و شرکت‌های زیادی با وجود علاقه، قادر به استفاده از ارزهای دیجیتال نباشند. با وجود رسیدن ارزش مارکت کریپتوکارنسی به بالای ۲ تریلیون دلار خرید آنها هنوز یک سرمایه‌گذاری با ریسک بالا و خطرناک تلقی می‌شود.
به دلیلی مشابه، کوین های غیر پایدار هم برای پرداخت راهکاری ایده‌آل نیستند؛ ممکن است در حین تسویه‌ی تراکنش، ارزش کوین در مقایسه با زمان ارسال آن به مقدار قابل توجهی کاهش یا افزایش پیدا کرده باشد. تصور کنید قیمت یک خودرو ۳۶ هزار دلار و قیمت هر BTC در زمان خرید خودرو، ۱۸ هزار دلار است. خریدار به فروشنده ۲ بیت کوین پرداخت می‌کند، اما به‌خاطر نوسانات شدید و ناگهانی بازار بعید نیست تا زمان آن‌جام موفقیت‌آمیز تراکنش داخل شبکه و تسویه‌ی آن برای دریافت‌کننده، ارزش هر واحد به ۱۷ هزار دلار یا کمتر سقوط کرده باشد! به این ترتیب فروشنده در نهایت ۳۴ هزار دلار به دست خواهد آورد. حین کار با یک استیبل کوین چنین مشکلاتی بروز نخواهد کرد، چرا که نسبت به دلار قیمت ثابتی دارد.
از طرفی دیگر، استیبل کوین ها خانه‌ای امن برای تریدرها و هولدرها محسوب می‌شوند. تصور کنید یک سرمایه‌گذار بعد از خرید یک ارز دیجیتال به سود مورد نظرش رسیده است، اما ناگهان بازار در یک روند نزولی قرار می‌گیرد. با تبدیل دارایی به یک ارز دیجیتال با ثبات و پایدار، از این موج خروشان در امان خواهید ماند. بعد از کاهش قیمت، مجدداً می‌توان برای خرید در کف قیمت از استیبل کوین ذخیره‌شده استفاده کرد.
استیبل کوین ها چگونه کار می کنند؟
همان‌طور که از نام آنها پیدا است، رمز ارزهای پایدار طراحی شده‌اند تا در زمان‌های مختلف قیمت و ارزش ثابتی داشته باشند. برای رسیدن به ارزی که ترکیبی از ویژگی‌های ارز فیات و ارز دیجیتال رمزنگاری‌شده را داشته باشد (ثبات ارزهای فیات و مزیت‌های غیر متمرکز و فرامرزی بودن رمز ارزها) سه راه مختلف وجود دارد.
بدون رمز ارزهای پایدار، گرفتن وام برای خرید ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده ریسک و خطر زیادی را به همراه دارد، زیرا دارایی‌های شما در کوتاه‌ترین زمان ممکن می‌تواند کل ارزشش را از دست بدهد. به همین ترتیب تصور کنید دستمزد خود را در قالب رمز ارز دریافت کنید و قیمت‌ها به طور غیر منتظره‌ای سقوط کنند!
فارغ از روش مورد استفاده برای ثابت نگه داشتن قیمت، مهم‌ترین عاملی که باید در نظر گرفته شود، ویژگی ثبات است. بد نیست بدانید درباره مطرح‌ترین استیبل کوین های بازار کریپتوکارنسی مثل تتر شایعاتی درباره کمتر بودن وثیقه در گرو بانک نسبت به تعداد کوین‌های در گردش داخل شبکه‌ی بلاک چین وجود دارد. پس آنها لزوما معتبرتر نیستند. از طرفی، تا امروز، با وجود نگرانی‌ها، «دای» (DAI) به عنوان یک استیبل کوین غیر متمرکز مشکلی از نظر نوسان قیمت نداشته است.
استیبل کوین دارای پشتوانه فیات
اولین نوع از استیبل کوین توسط پول‌های فیات پشتیبانی می‌شود. برای انتشار هر واحد رمز ارز پایدار یک دلار در مکانی امن، مشخصاً یک حساب بانکی، توسط متولی نگهداری می‌شود. در تئوری این یعنی مشتریان به راحتی می‌توانند بدون صرف هزینه‌ي زیاد، این دو نوع پول (فیات و رمز ارز) را به یک‌دیگر تبدیل کنند. در انواع دیگر رمز ارزهای پایدار که کمتر از استیبل کوین های مطرح مثل تتر و یو اس دی سی استفاده می‌شوند، کالاها به عنوان پشتیبان و وثیقه در نظر گرفته می‌شوند. مثلاً دولت ونزوئلا برای راهاندازی رمز ارز «پترو» آن را به بشکه‌های نفت وابسته کرده است. این ایده به طور کلی خوب است، هر چند تأخیر طولانی ارائه پترو و مسائل سیاسی دیگر باعث شد موفقیت چشم‌گیری نداشته باشد.
این دسته ارزهای دیجیتال با ثبات دارای پشتوانه‌ی ارز فیات با نسبت ۱:۱ است. می‌توان آنها را «با وثیقه‌ی فیات» نیز خطاب کرد. در این‌جا یک صادرکننده‌ی مرکزی (یا یک بانک)، مقداری ارز فیات را به عنوان ذخیره در اختیار داشته و در ازای آن مقدار متناسبی توکن منتشر می‌کند.
ارزهای دیجیتال پایدار این‌چنینی کاملاً ایمن به نظر می‌رسند، اما در دنیای اقتصاد هیچ چیز به طور صددرصد مصون از ریسک نیست. به همین دلیل نمی‌توان خرید و فروش استیبل کوین های دارای پشتوانه‌ی فیات را نیز کاملاً بدون ریسک دانست. باید به صادرکننده‌ی توکن‌ها اعتماد داشته باشیم، وگرنه احتمال دستکاری حساب‌ها توسط آنها وجود دارد. اگر چنین اتفاقی رخ بدهد و موضوع علنی شود، قیمت تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. فراموش نکنید برای سرمایه‌گذاران راهی دقیق به منظور مطمئن شدن کامل از ذخیره یا عدم ذخیره‌ی وجوهی به عنوان پشتوانه توسط صادرکننده وجود ندارد. حالت ایده‌آل این است که توسعه‌دهنده‌ی شبکه‌ی یک استیبل کوین، با ارائه‌ی مستمر حسابرسی‌ها سعی کند رفتاری شفاف از خود نشان بدهد، اما سیستم هم‌چنان تا تراستلس (Trustless) شدن فاصله‌ی زیادی دارد.
رمز ارز پایدار با پشتوانه رمز ارز
یک نوع دیگر از استیبل کوین ها هستند که توسط ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده‌ی قوی مثل اتریوم پشتیبانی می‌شوند. درباره آنها چنین سؤالی مطرح می‌شود: آیا این نوع وثیقه‌گذاری سبب گریزناپذیر شدن نوسانات قیمت نمی‌شود؟ پاسخ تا حدودی پاسخ مثبت است، اما برخی از ارائه‌دهندگان سعی می‌کنند با قرار دادن وثیقه و ضمانت بیش‌تر این نگرانی را برطرف کنند. به عنوان مثال، باید به دای اشاره کنیم که از اتریوم به عنوان پشتوانه استفاده می‌کند. سال‌ها است دای، مطرح‌ترین استیبل کوین غیر متمرکز بازار، مشکلی برای کاربران ایجاد نکرده است. در این‌جا برای ارائه‌ی هر واحد رمز ارز پایدار، ۲ دلار ارز رمزنگاری‌شده به عنوان ضمانت نگهداری می‌شود. این شیوه به حفظ و زنده نگه داشتن تکنولوژی غیر متمرکز کمک خواهد کرد. اما در این صورت نیاز به نگهداری سرمایه زیادی به شکل ارزهای دیجیتال رمزنگاری پدید می‌آید که آن هم در معرض خطر نوسان است.
در این‌جا کنترل صدور واحدها بر عهده قراردادهای هوشمند است. این نوع استیبل کوین تراستلس نیست و تراست-مینیمایز (Trust-Minimized) محسوب می‌شود. اعتماد شما دیگر نسبت به یک صادرکننده‌ی مرکزی نیست، چرا که سیاست‌های پولی توسط کاربران اداره‌کننده‌ی شبکه‌ی غیر متمرکز، به عنوان بخشی از سیستم‌های حکمرانی آنها، مشخص می‌شود. اعتماد کردن به چنین سیستمی کمی راحت‌تر است؛ فرض بر این است که همه‌ی شرکت‌کنندگان در شبکه همیشه در جهت منافع کاربران عمل می‌کنند.
برای کسب این نوع استیبل کوین فرد باید دارایی ارز دیجیتال (وثیقه) خود را در یک قرارداد قفل کند. این قرارداد هوشمند در ادامه برای وی توکن صادر می‌کند. بعدها، وقتی فرد می‌خواهد وثیقه در گروی پروتکل را آزاد کند، باید کوین‌های با قیمت ثابتی که پیش‌تر دریافت کرده بود را همراه سود به همان قرارداد پس بدهد.
مکانیزم‌های مطمئن ماندن از ثبات قیمت این مدل استیبل کوین بسته به روش توسعه‌ی هر سیستم متفاوت است. ترکیبی از نظریه‌ی بازی و الگوریتم‌های درون شبکه‌ای به شرکت‌کنندگان برای ثابت نگه داشتن قیمت انگیزه می‌دهد.
استیبل کوین الگوریتمی
آخرین نوع استیبل کوین، رمز ارزهای پایدار بدون پشتوانه اما الگوریتمی هستند. این دسته از ارزهای دیجیتال، عرضه و تقاضا را رصد و زمانی که قیمت بسیار پایین است اقدام به خرید می‌کنند. هم‌چنین وقتی قیمت بسیار بالا است اقدام به فروش خواهند کرد. هدف نهایی این است که قیمت استیبل کوین مطابق با پول‌های فیات مانند دلار باشد.
آنها هیچ پشتوانه‌ی ارز فیات یا رمز ارزی ندارند و برای ثابت نگه داشتن قیمت، متکی به الگوریتم‌ها و قراردادهای هوشمند هستند. آنها نحوه‌ی عرضه‌ی توکن‌ها را مدیریت می‌کنند. شبکه‌ی یک استیبل کوین الگوریتمی عرضه‌ی توکن را در صورت پایین آمدن قیمت (در مقایسه با ارز فیاتی که قیمتش را دنبال می‌کند)، کمتر می‌کند. در آن سو، اگر قیمت هر واحد از مرزی مشخص (در مقایسه با ارز فیات مورد نظر) بالاتر برود، توکن‌های بیش‌تری با هدف کاهش ارزش هر واحد وارد چرخه می‌شوند.
به عقیده‌ی برخی از کارشناسان، بدون پشتوانه و بدون وثیقه خطاب کردن این دسته استیبل کوین ها از نظر تکنیکی درست نیست. آنها نیز دارای وثیقه هستند، اما نحوه‌ی وثیقه‌گذاری متفاوتی در مقایسه با دو نوع ارز دیجیتال پایدار دیگر دارند. اگر اتفاقی غیرمنتظره رخ بدهد، رمز ارزهای با ثبات الگوریتمی ممکن است برای کنترل حرکت‌های نوسانی و بی‌ثبات‌کننده‌ی بازار دارای نوعی استخر وثیقه باشند.
چرا رمز ارزهای پایدار محبوب شدند؟
یکی از دلایل محبوبیت استیبل کوین ها، از بین بردن ریسک عدم اطمینان کاربران به‌خصوص در هنگام تبدیل ارزها است. آنها نوعی ثبات و پیش‌بینی‌پذیری (که بسیاری از کشورها در تلاش برای دستیابی به آن هستند) را ارائه می‌کنند. بر اساس همین روی‌کرد، ونزوئلا برای مقابله با ابرتورم و بی‌ثباتی سیاسی موجود در سیستم اقتصادی خود تصمیم به راهاندازی ارز دیجیتال رمزنگاری‌شده گرفته است.
استیبل کوین ها برای صاحبان خود مکان امنی را به ارمغان می‌آورند، که در شرایط پرتلاطم بازار می‌توانند دارایی خود را آن‌جا ذخیره کنند. زمانی که کاربران نگران آینده بازار هستند، می‌توانند ارزهای دیجیتال رمزنگاری خود را سریع و راحت به رمز ارزهای پایدار تبدیل کنند. به این ترتیب نیاز به تبدیل مستمر آنها به پول فیات از بین خواهد رفت. این کار بسیار راحت‌تر، سریع‌تر و ارزان‌تر از نقد کردن و تبدیل به پول فیات است هزینه‌ی تراکنش‌های بانکی را حذف می‌کند.
کشورهای تحریم مثل ایران عاشق رمز ارزها هستند!
کشورهایی که در شرایط تحریم قرار گرفته‌اند، مهم‌ترین مزایای ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده را ترکیب و بیش‌تر مشکلات هر یک را حذف کرده‌اند. به عنوان مثال یک استیبل کوین مبتنی بر دلار آمریکا برخلاف این ارز فیات، به خاطر استفاده از فناوری بلاک چین، امکان ارسال پول از هر نقطه دنیا به نقطه‌ای دیگر را فراهم کرده است. به همین دلیل گفتیم حتی افرادی که علاقه‌ای به سرمایه‌گذاری در رمز ارزها ندارند از ارزهای دیجیتال با ثبات و پایدار استفاده می‌کنند. به لطف آنها زمان ارسال و وصول حواله‌های بین‌المللی از چند روز به چند ثانیه کاهش پیدا کرده است. این ویژگی را سایر رمز ارزها نظیر بیت کوین نیز دارند، اما مشکل آنها داشتن نوسان قیمت است. به همین دلیل می‌گوییم در استیبل کوین ها ویژگی‌های ارز فیات و رمز ارز ترکیب و محدودیت‌های آنها حذف شده‌اند.
مشکل فقط زمان نیست. ارسال پول برای فردی ساکن کشوری دیگر کاغذبازی‌های خاص خود را دارد و در برخی مواقع نیازمند مراجعه حضوری به صرافی‌ها است. از طرفی دیگر این کار برای ساکنان کشورهای تحت تحریم‌های آمریکا مثل ایران یک دغدغه بزرگ است، به طوری که در نهایت برای دور زدن محدودیت‌ها باید چند کارمزد به واسطه‌ها پرداخت کنند. اما یک استیبل کوین به افراد اجازه می‌دهد به سادگی نصب یک اپلیکیشن موبایل اقدام به دریافت و ارسال ارز دیجیتال کنند، بدون این که هویت آنها شناسایی شود.
حواشی و ریسک های استیبل کوین ها
تتر به عنوان مهم‌ترین استیبل کوین و البته پراستفاده‌ترین ارز دیجیتال دنیا، در سال‌های اخیر به چند دلیل جنجا‌ل شده و حواشی زیادی داشته است. یک تحقیق مدعی شد که افزایش قیمت در انتهای سال ۲۰۱۷ به علت دستکاری قیمت‌ها بود و نیمی از قیمت بیت کوین در دسامبر همان سال مربوط به رمز ارزهای پایدار بوده است.
اما مهم‌تر از همه، همیشه ابهاماتی درباره این که آیا تتر به اندازه کافی دلار به عنوان وثیقه پشتوانه دارد یا خیر وجود داشته است. طی یک حسابرسی غیر رسمی در سال ۲۰۱۸ کافی بودن ذخایر فیات USDT در بانک تایید شد. با این حال در سال ۲۰۱۹ برخی هواداران ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده احساس خطر و اعلام کردند ادعای کافی بودن ذخایر تتر چندان معتبر نیست.
طرفداران سایر استیبل کوین ها مانند «جرمی آلیر» (Jeremy Allaire) که یو اس دی سی، دومین استیبل کوین پراستفاده دنیا، را در پاییز ۲۰۱۸ راه اندازی کرد خواستار استانداردسازی هستند تا شرکت‌های بیش‌تری بتوانند چنین چیزی پیاده‌سازی کنند. او هم‌چنین معتقد است سطوح بالاتر خودگردانی موجب آرامش خاطر کاربران می‌شود و به توکنی شدن اقتصاد جهانی و رشد اکوسیستم ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده به عنوان جایگزین پول فیات منجر خواهد شد.
در آن سو منتقدان رمز ارزهای پایدار معتقدند که وجود آنها باعث تضعیف ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده عادی، که سال‌هاست برای توسعه خود تلاش می‌کنند، خواهند شد؛ اگرچه رمز ارزهای پایدار قرار است پناهگاه امنی برای کاربران رمز ارزها باشند، اما آنها می‌دانند که استیبل کوین ها به خودی خود سود اقتصادی ندارند.
متمرکز بودن و تضاد با اصل اساسی ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده
بیت کوین به عنوان یک سیستم پولی غیر متمرکز و نظیر به نظیر، که در آن یک نهاد مرکزی با قدرت بینهایت به عنوان اداره‌کننده وجود ندارد و کاربران سیستم به طور مستقیم برای یک‌دیگر وجه ارسال می‌کنند، ابداع شد. به این ترتیب یک فرد، تیم، گروه، شرکت، سازمان یا نهاد خاص مخصوصا بانک مرکزی تحت اختیار یک دولت قادر نیست دور از چشم کاربران سیستم را دستکاری کند. به این ترتیب از چاپ پول بدون پشتوانه، اختلاس و دیگر خراب‌کاری‌ها جلوگیری خواهد شد.
شفافیت خاصیت مهمی است که به لطف بلاک چین به شبکه ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده آورده شد. در بیت کوین، اتریوم و بیش‌تر رمز ارزهای مهم، سیستم به جای کنترل توسط یک موجودیت خاص به دست تمام اعضای تشکیل‌دهنده آن شبکه اداره می‌شود. یک مزیت بزرگ این مدل مصونیت در برابر سانسور و تحریم است، به طوری که دیگر ایالات متحده آمریکا نمی‌تواند مثل یک بانک سنتی، شبکه یک ارز دیجیتال رمزنگاری‌شده را با تهدید به تحریم شدن، مجبور به تحریم ایران یا دیگر کشورها کند.
اما در استیبل کوین های نوع اول یعنی موارد با پشتوانه فیات این ویژگی به شدت کم‌رنگ شده است؛ شبکه تتر، یو اس دی سی و بایننس یو اس دی به عنوان پراستفاده‌ترین ارزهای دیجیتال با ثبات و پایدار به شدت متمرکز و در اختیار یک شرکت خاص هستند. این موضوع مخصوصا برای کاربران ساکن کشورهای تحریم از جمله ایران یک تهدید محسوب می‌شود.
هر از گاه اخباری درباره احتمال مسدود شدن آدرس‌های متعلق به کیف پول‌های ایرانی شنیده می‌شود. سیستم به خاطر متمرکز بودن قادر به ردیابی آدرس آی‌پی دستگاه‌‌های محل نصب کیف پول‌ها است. از طرفی با یک سری شرکت خاص و متمرکز روبه‌رو هستیم که هر لحظه ممکن است تحت فشار دولت ایالات متحده آمریکا قرار بگیرند. نتیجه این اتفاق خوشایند نیست!
حتی طرفداران استیبل کوین ها نگران این هستند که گره خوردن یک رمز ارز به دلار آمریکا باعث ارتباط نزدیک با سیستم بانکی و زیرساخت‌های متمرکز شود، چیزی که از ایده غیر متمرکزسازی «ساتوشی ناکاموتو» (خالق بیت کوین) بسیار دور است.
مشکل فقط تحریم‌ها نیست. ابزارهای ردیابی حرفه‌ای این روزها خاصیت ناشناس بودن آدرس‌ها و تراکنش‌های بین‌المللی را زیر سؤال برده‌اند، به طوری که برخی مواقع می‌توانند هویت مالک یک آدرس را مشخص کنند. از این ابزارها می‌توان در شبکه استیبل کوین های متمرکز برای ردیابی مبدا و مقصد تراکنش‌ها استفاده کرد که اصل ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده را زیر سؤال می‌برد.
چه کسانی ارزهای دیجیتال پایدار را منتشر کرده‌اند؟
هر کسی از بانک‌ها گرفته تا شبکه‌های اجتماعی می‌تواند برای راهاندازی این ارزها اقدام کند. در بالا سه روش ثابت نگه داشتن قیمت را بیان کردیم. اما نظرات متفاوتی در نهادها وجود دارد. درحالی که مدیر عامل بانک جی پی مورگان (بزرگترین بانک آمریکا) بیت کوین را کلاهبرداری خطاب می‌کند، با هدف سرعت بخشیدن به تراکنش‌ها و معاملات بین‌المللی خود به دنبال راهاندازی یک رمز ارز پایدار است. برخی تحلیلگران بازار کریپتوکارنسی این اقدام غول بانکی آمریکا را مهر تاییدی بر قابلیت‌های کاربردی استیبل کوین ها دانسته‌اند. البته مدتی بعد از انتشار این خبر مدیر عامل ریپل لبز به این رمز ارز پایدار، به علت عدم امکان همکاری سایر بانک‌ها، حمله‌ور شد و آن را هدف انتقاد قرار داد.
شرکت آی بی ام با همکاری «استلار» بلاک چینی برای ایجاد شبکه پرداخت بین‌المللی راهاندازی کرده است. به این ترتیب بانک‌های بین‌المللی می‌توانند رمز ارزهای پایدار خود را با پشتوانه پول فیات ایجاد کنند. مؤسساتی از برزیل، کره جنوبی و فیلیپین تا کنون علاقه خود برای مشارکت در این طرح را نشان داده‌اند.
فیس بوک، شرکت مادر شرکت‌های فیس بوک، واتساپ و اینستاگرام که در پاییز سال ۱۴۰۰ با هدف تمرکز بر مفهوم متاورس نام خود را به متا (Meta) تغییر داد، چند مهندس بلاک چین و ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده را برای توسعه استیبل کوین خود استخدام کرده است. این رمز ارز پایدار که پشتوانه پول فیات دارد، به کاربران اجازه می‌دهد برای دوستان و خانواده خود در سراسر جهان به راحتی پول ارسال کنند. به ادعای شرکت متا این ارز دیجیتال پایدار و با ثبات بعد از راهاندازی برای کارگرهای خارجی امکان انتقال پول با هزینه کمتر را فراهم می‌کند. البته با توجه به رسوایی‌‌هایی فیس بوک طی چند سال اخیر به خاطر عدم احترام به حریم خصوصی کاربران و فروش اطلاعات آنها به شرکت‌های تبلیغاتی، ممکن است شرکت در بازاریابی برای استیبل کوین خود دچار مشکل شود.
مهم‌ترین استیبل کوین های بازار ارز دیجیتال
ارزهای دیجیتال پایدار و با ثبات دارای وثیقه فیات متداول‌ترین و پراستفاده‌ترین هستند. مهم‌ترین گزینه‌ها در این دسته‌بندی آلت کوین‌ها موارد زیر محسوب می‌شوند:
تتر (Tether – USDT)
ترو یو اس دی (True USD – TUSD)
پاکسوس استاندارد (Paxos Standard – PAX)
یو اس دی کوین (USD Coin – USDC)
بایننس یو اس دی (Binance USD – BUSD)
دسته‌ی بالا از حمایت ارزهای فیات برخوردار هستند، و به واسطه‌ی داشتن پشتوانه‌ای از نوع پول نقد بیش‌تر مورد توجه تریدرهای و حتی کاربران عادی دوست‌دار تسریع نقل و انتقالات پولی قرار دارند.
در دسته‌بندی استیبل کوین های دارای وثیقه رمز ارز دو گزینه پرطرفدار هستند:
بیت شیرز یو اس دی (Bitshares USD)
دای (DAI)
اما در دسته‌بندی سوم یعنی ارزهای دیجیتال رمزنگاری‌شده پایدار و با ثبات «کربن» (Carbon) شناخته شده‌ترین گزینه محسوب می‌شود.
با وجود تعدد استیبل کوین های بازار ارز دیجیتال تتر با اختلاف در این حوزه پادشاهی می‌کند. نه تنها سایر ارزهای دیجیتال با ثبات و پایدار بلکه حتی بیت کوین و اتریوم نیز از نظر حجم معامله روزانه با آن قابل مقایسه نیستند.